Amerikaans of Europees weermodel?
Het lijkt al bijna een clubtraditie te worden: langlaufen in de Harz. Bij die traditie hoort natuurlijk ook om je de weken ervoor zenuwachtig te maken over de sneeuwhoeveelheid. Krijgt het Amerikaanse weermodel gelijk of toch het Europese? Door de genereuze geste van Otto die zijn vakantiehuis In Schierke flexibel beschikbaar stelt, kunnen we nog tot het laatste moment beslissen of we afreizen. Maar net als in 2023 komt het ook nu weer één dag van te voren goed. 30-40 cm verse sneeuw.

De eerste oriëntatie
Na een halve dag Duitse autobanen bewonderen, een half uur sneeuwruimen en een kopje thee, kunnen we ’s middags nog even twee uur de sneeuw in. Hoe werkt dat ook al weer?  Glijden in plaats van rollen.  Klimmen en dalen is toch wat anders dan dat vlakke polderland met hooguit een viaduct waar je even omhoog moet.

Op naar het Loipenhaus
Eens kijken of we een mooie tocht kunnen maken. Jeroen, Merel, Otto, Peter, Wesley, Christel, Marianne, Sybren, Valesca en Luc gaan op pad. Op weg naar onder andere het zogeheten Loipenhaus. Helaas niet open, maar wel even gelegenheid om in de luwte uit te rusten van de stevige klim. De sneeuw was behoorlijk ideaal; goede grip en ook voldoende om fatsoenlijk te kunnen remmen in de afdaling. Zodoende komt iedereen weer heelhuids beneden.

De grens over
Enig wikken en weggen; wat is er mogelijk? Wat willen en kunnen we?  We gaan met vrijwel de gehele groep op pad voor een lange dagtocht. Enkelen gaan echt een eigen grens over qua lengte en moeilijkheid van het langlaufen; maar met succes en voldoening. Allemaal gaan we een oude grens over; we starten vanuit het ‘Oostduitse’ Schierke en via de oude grenspalen van het voormalige IJzeren Gordijn gaan we vandaag naar de ‘Westduitse’ zijde. Vanuit de rustige, lege, enigszins sobere zijde belanden we in één keer midden tussen de bratwurst, sleeliften en verkeersdrukte. Zo snel mogelijk maar weer terug de natuur in. Prachtige route, slingerend over de hoogvlakte. En op het laatst de lange afdaling richting huis.

Nog één in de 4!
Het stond ons al dagen aan te kijken; die sjoelbak. Het moest er nu toch maar eens van komen. Maar ja, wat je natuurlijk krijgt bij zulke fanatieke sporters: wat zijn nu precies de regels? Moet ie er helemaal in zitten? Of mag je ‘m nog een beetje aanduwen? Stevige discussies dwingen tot het raadplegen van de reglementen. Een heuse competitie met een voorlopig clubrecord van 121.

Afsluiting
Een deel van de groep grijpt de ochtend aan om nog wat extra langlaufkilometers te maken (ook als training voor wedstrijden later deze winter). De rest maakt nog een mooie sneeuwwandeling rondom het dorp en langs de stoomtrein. Daarna helaas toch weer tijd om op huis aan te gaan. De dag erna blijkt de dooi ook stevig in te zetten; het was dus weer een perfecte timing. Het was een zeer geslaagd weekend met mooie langlauftochtjes, gezellige etentjes en een spannende sjoelwedstrijd.