De Vasaloppet, Kunges Loppet. Een koningsdrama. En voor mij ook een beetje een drama.

Meedoen aan de Vasaloppet stond al jaren hoog op mijn wensenlijst. Eind 2019 kreeg ik lucht van de 'WeSki2ChangeDiabetes' van de 'Bas van de Goor Foundation'. Een challenge om de Vasaloppet in 2021 te volbrengen en de foundation te ondersteunen. Zelf ben ik eind 2017 gediagnostiseerd met diabetes type 2, ben lid van DSC Nordic Sports en heb eerder meegedaan aan de langlaufmarathon Jizerka 50 in Tsjechië. Eén en één is dan twee! Vasa Sport zou de deelnemers klaarstomen voor de marathon, maar Covid-19 strooide direct roet in onze voorbereidingen, waardoor er niet gezamenlijk getraind kon worden. Wel kwamen we in groepjes samen om te trainen op rolski's.

Zou de Vasaloppet 2021 wel doorgaan?
In november werd bekend dat alleen de World Cup elite mocht deelnemen. Geen volksloop, geen volksfeest. Alleen een maand lang 'Öppet spår'; de route open om op eigen gelegenheid de tocht te volbrengen. Aanleiding voor ons om de reis af te gelasten.

VASALOPPET 2022: HET NIEUWE DOEL

Gedurende 2021 werden onze trainingen geïntensiveerd. De afstanden werden langer en mijn snelheid op de rolski’s nam toe. Dit resulteerde in goede prestaties tijdens de Ton Tour van Bedaf en de marathons bij RW Rottemeren en de Stedendriehoektoer van mijn eigen club.

Helaas werd mijn voorbereiding verstoord. Medio oktober maakte ik een harde smak bij het cross-skaten, met schaafwonden en gekneusde ribben tot gevolg. De Kromme Rijn Loppet moest ik laten schieten. Althans rollend, want wandelend lukte het wel. Dit deed ik samen met Bas van de Goor, die mij veel over diabetes heeft geleerd.

Alsof dat niet genoeg was, werd ik begin december ziek. Gelukkig was ik voor ons grote trainingsweekend in Oberhof enigszins hersteld. Paracetamol slikkend ben ik dat weekend door gegleden.

DE LOPPET

In januari en februari krabbelde ik langzaam op, om eind februari naar Zweden te vertrekken. Met een grote groep zaten we een week lang in Orsa, vlakbij finishpunt Mora. We troffen het met prachtig weer en prima sneeuwomstandigheden. De week werd benut voor techniektrainingen en het verkennen van het parcours. In drie etappes hadden we voorafgaand aan de Vasaloppet ruim 110 km afgelegd. Na een rustdag ging op 6 maart de wekker om 3:30. Met het lijf vol adrenaline merkte ik de vermoeidheid niet op. Om 8:00 uur klonk het startschot voor de 100ste Vasaloppet. Langzaam schoof het veld van 15.000 deelnemers naar de eerste klim. Doordat je in een lange file omhooggaat, kost dat niet veel moeite. Je bent drukker met het heel houden van je materiaal. Eenmaal boven dacht ik: nu kan het glijden beginnen. Maar ik gleed niet. Althans, veel langzamer dan eerder die week. Ik hoopte de tocht in 10 tot 11 uur te volbrengen. Om binnen de tijdslimiet van 12 uur te blijven had ik een gemiddelde snelheid 7,5 km/uur nodig. Zo tegen de helft van het parcours gaf mijn sporthorloge een gemiddelde van 7,3 km/uur aan. Dan weet je dat je 20.00 uur niet gaat halen. Iets over de helft, bij Evertsberg, mocht ik nog verder. Bij Oxberg, na 62 km, was ik over de tijdslimiet (16.30) en moest ik het parcours verlaten.

MISSIE (NIET) GESLAAGD!

Maar wat heb ik een geweldige tijd gehad met de voorbereidingen, ondanks de nasleep van mijn ziekte, het weekend in Oberhof en al helemaal de week in Zweden zelf. Die week heb ik ruim 170 km gelanglauft. En al is het in etappes, ik heb het hele Vasaloppet parcours afgelegd. Last but not least, heb ik dankzij mijn sponsoren ook een bijdrage kunnen leveren voor de Bas van de Goor Foundation. Al met al een geslaagde onderneming. Alleen geen diploma. Reden om het nog een keer te proberen.