Verhalen van anderen kunnen inspireren tot bijzondere avonturen. Zo besloten wij (Wesley & Christel) om vier weken op rolski’s door Noorwegen te trekken nadat wij een video zagen van een koppel dat vanuit Nederland naar Zweden was gegaan op rolski’s.
De basis van onze uitrusting werd de ‘Skike Wahia’ met 150mm luchtbanden en de ‘Nordic Cab’ als bagagekar. Met een rem op de schoen voor de rolski’s, speed reducers op de rolski’s en zelfgemaakte remmen op de Nordic Cab, hoopten we veilig te kunnen afdalen. Dit moest natuurlijk wel eerst getest worden en dat gebeurde op de VAM-berg in Drenthe. Natuurlijk niks vergeleken bij wat ons te wachten zou staan in Noorwegen, maar wel voldoende om vertrouwd te raken aan de combinatie van rolskiën met een bagagekar.
Aangezien we ook nog geen ervaring hadden met kamperen in een tent, boekten we overnachtingen op verschillende campings, die zo’n 25km uit elkaar liggen, om zo de dagen in Noorwegen te simuleren. Rolskiën, tent opzetten, eten maken, slapen, tent opruimen en rolskiën naar de volgende camping. Dit ging op zich best voorspoedig totdat we wat meer moesten klimmen nadat we al behoorlijk wat kilometers gemaakt hadden. Tot dat moment hadden we eigenlijk alles in de skate-beweging gedaan maar we kwamen er achter dat we dat niet vol zouden gaan houden al die dagen. De diagonaal pas uit het klassieke rolskiën bood hier een oplossing. De Skike Wahia beschikt namelijk over een blokkering in het voorwiel. Goed uitvoeren van de techniek lukte niet, maar het was wel een stuk gemakkelijker om vooruit te komen. Zo waren we heel wat wijzer geworden. Gevuld met 45kg aan bagage en twee rugzakken van ieder 10kg vertrokken we met de auto richting de Holland Norway Lines om daar de oversteek naar Noorwegen te maken. Aangekomen in Noorwegen kon het avontuur echt beginnen.
Vanuit Kristiansand gingen we eerst richting Evje, voor Noorse begrippen een vrij vlak stuk maar voor ons was het al behoorlijk klimmen. Op ongeveer 18km van Kristiansand zat een camping waar we onze eerste nacht wilden doorbrengen. In de laatste 5km moesten we onze eerste berg op. Helaas was het behoorlijk druk op de weg en was er geen goed overzicht. De klim zat vol met bochten waardoor de bergwanden het zicht belemmerden, erg prettig voelden we ons niet. Op zo’n moment denk je nog wel een keer, waar zijn we aan begonnen. Aan het einde van de middag kwamen we vol trots aan op de camping. We hadden de eerste dag erop zitten. Snel zetten we de tent op om de rest van de avond te kunnen relaxen. Een verwachte regen en onweersbui in de nacht zorgde nog wel voor wat zorgen maar ook dat doorstonden we. Vol vertrouwen gingen we de volgende dag verder richting Evje. Vanuit Evje naar Åmli om vervolgens na een dag of tien in Fyresdal aan te komen. Hiervoor moesten we echter wel eerst een serieuze berg over. Een klim van 10km waar we een uur of drie over gedaan hebben. Vervolgens volgde er een afdaling van dezelfde lengte. Vanwege slecht asfalt was dit een behoorlijke uitdaging. Dit was de eerste serieuze test voor onze remmen en op wat slijtage na, was er geen vuiltje aan de lucht.
Als je ooit langs Fyresdal komt is het zeker de moeite waard om daar te stoppen. Ze hebben een mooi park met een brug langs een bergwand waarbij je uitkijkt over het Fyresvatn. Daarnaast is er een leuk sportcafé met heerlijke taart gemaakt door de dochter van Peter Jansen, de secretaris van DSC Nordic Sports.
Na een rustdag vertrokken we weer en kregen we te maken met een dag vol regen. De eerste dag met regen, tot die tijd was het alleen maar prachtig zonnig weer geweest. Maar de regen was gauw weer vergeten want aan het einde van de dag vonden we het mooiste plekje van de hele vakantie. Er was net genoeg ruimte om onze tent neer te zetten. De volgende ochtend werden we wakker met een prachtig uitzicht over het Vråvatn. Het was er zo mooi dat we het zonde vonden om weer vroeg op pad te gaan. In de middag verlieten we daarom met enige tegenzin het mooie plekje weer.
Helaas kregen we deze dag te maken met tegenslag. Ons materiaal liet ons in de steek vanwege de regenval die we gehad hadden. Gelukkig waren we dichtbij een dorpje waar een camping was zodat we daar onze tent konden opzetten. Een blokkeerlager was vast gaan zitten vanwege roestvorming. We waren wel voorbereid op materiaalpech, we hadden een reservewiel met blokkering maar we vertrouwden de andere wielen ook niet. We wilden zeker weten dat de andere wielen niet hetzelfde probleem zouden gaan krijgen. Twee kilometer vanaf de camping zat een autogarage, daar moest het wel lukken om ons materiaal weer in orde te maken. Helaas was het al zaterdagavond en was de garage al gesloten, ook op zondag was deze niet geopend dus zat er niets anders op dan te blijven waar we waren tot maandagochtend. Maandagochtend vroeg ging Wesley lopend naar de garage en een paar uur later waren alle wielen weer in orde. We hadden geluk want de garage was eigenlijk gesloten vanwege vakantie, maar er was één werknemer aanwezig die zo vriendelijk was om zijn gereedschap en alles wat we nodig hadden, uit te lenen.
We vervolgden onze weg langs de rivier via Fjågesund naar Lunde, naar Drangedal. Vanaf Drangedal naar Neslandsvatn, naar Gjerstad op weg naar Arendal. Hiervoor moesten we een stukje over de E18. De auto’s rijden er behoorlijk hard en er is maar een smalle strook voor fietsers. Gelukkig hoefden we maar een paar kilometer want we voelden ons niet heel veilig aangezien onze aanhanger zo breed was als de fietsstrook.
Omdat we de dagafstand inmiddels al flink hadden opgevoerd, we maakten dagen van meer dan 50km, gaven we onszelf een weekend om uit te rusten in een lodge bij Arendal. Het huisje kon wel wat onderhoud gebruiken, maar dat werd goedgemaakt door het fantastische uitzicht dat je had vanaf de bank. Verder kun je in Arendal erg mooi mountainbiken dus besloten we om onder leiding van een gids de mtb-routes te verkennen. In Arendal zagen we ook de eerste Noorse rolskiër. We hadden verwacht deze wel eerder te zien maar wellicht waren we niet helemaal in de juiste gebieden daarvoor. Daarnaast viel ons op dat er een Strava rolski segment aanwezig was op de route toen we aankwamen in Arendal. Dus voordat we weer vertrokken deden we beiden een aanval op een top 10 notering en dat lukte. Toch leuk om twee Nederlandse namen op een Noors segment te zien staan.
We vervolgden onze weg richting Kristiansand en we begonnen te merken dat het inmiddels september was. De meeste campings waren al gesloten of waren alleen open door vooraf te bellen. Zo kwamen we ook bij een camping die al gesloten bleek. Het was al laat en voorlopig zouden we geen andere camping meer tegenkomen. Ergens een plekje vinden in de natuur leek ook niet te gaan lukken, dus besloten we de camping op te gaan en helemaal achterop de camping onze tent op te zetten. Er waren wel een aantal mensen met een vaste plaats maar daar stonden we dusdanig ver van verwijderd dat ze ons waarschijnlijk niet eens hebben opgemerkt. Met een briefje en wat geld achterlatend in de brievenbus, vertrokken we de volgende ochtend weer vroeg.
Onze laatste nacht was in Kristiansand, op aanraden van clublid Martin Rorije. Hij raadde ons aan op de 'Paradisbukta' te gaan staan. Zijn zoon woonde daar direct naast dus zijn we daar nog op de koffie geweest. Een erg mooie plek om je tent op te zetten. Aan de rand van de stad, uitkijkend op zee, met een supermarkt kort bij. Wel staat er vaak veel wind en zo ook die avond. Maar dat heeft wel wat als je in je tentje ligt.
En dan was het na bijna vier weken alweer voorbij. In totaal hebben we precies 600km gemaakt met iets meer dan 6000 hoogtemeters. De grote vraag is dan natuurlijk, is het voor herhaling vatbaar? Reizen op rolski’s met een bagagekar is prima bevallen en dat gaan we ook zeker nog een keer doen. Hoogstwaarschijnlijk zal dit dan niet weer door Noorwegen zijn. Op een aantal momenten voelden we ons best wel onveilig en kwetsbaar, omdat er niet altijd een goed overzicht is op de weg. Buiten de steden ontbreken fietspaden waardoor je eigenlijk een obstakel wordt voor het autoverkeer. Daarbij is het wegdek ook niet altijd in goede staat, dan ga je de infrastructuur in Nederland toch een stuk meer waarderen. Dat verklaart waarschijnlijk ook waarom de Noren die we spraken, dit nog nooit hadden gezien.
Wil je ons hele verhaal van dag tot dag nalezen? Kijk dan hier.